در « من لا یحضره الفقیه » آمده است:

حاجیان بر سه دسته اند :

دسته اول : كه نصیب و بهره آنان افزون تر است و آن كسی است كه گناهان «ما تقدّم و ما تأخّر» او آمرزیده شود و خداوند او را از عذاب قبر مصون و محفوظ خواهد داشت.

دسته دوم : آنان كه در جنب دسته اول گناهان گذشته اش آمرزیده شود و در آینده عمر باید عمل از سر بگیرد.

دسته سوم : مردی كه فقط اهل و مالش حفظ شده و در روایت آمده كه وی آن كس است كه حج او قبول نشده است.(12)

صدوق بزرگوار روایت كرده :

چون موسی بن عمران (علیه السلام) حج گزارد، از امین وحی پرسید : برای كسی كه بدون نیت پاك و مال حلال حج انجام دهد چه بهره ایست؟

به جبرئیل خطاب رسید بگو : حق خود را به او بخشیده و خلق خود را از وی خوشنود كنم.

پرسید : برای كسی كه با قصد صحیح و مال حلال این برنامه را عمل كند چه سودیست ؟

خداوند پاسخ گفت : او را در رفیع اعلا با پیامبران و راستین مردم و شهدا و صالحان قرار دهم و اینان نیكو رفیقانند(13).

گناه عظیم امتناع از حج

با توجه به آثار و بركات عظیم حج، اگر كسی مانع رفتن مسلمانی به حج شود گناه بزرگی مرتكب شده است.

صدوق بزرگوار از اسحاق بن عمار چنین روایت می كند :

به امام صادق  (علیه السلام) گفتم : مردی درباره حج با من مشورت كرد، به خاطر این كه ضعیف الحال بود به او گفتم : از این سفر صرف نظر كن، امام فرمود : سزاوار و مستحقی كه به خاطر جلوگیری از حج او تا یكسال در بستر بیماری افتی، اسحاق می گوید : یكسال تمام مریض شدم(14).

در روایت دیگر می گوید :

امام ششم فرمود : زنهار بترسید و پرهیز كنید كه یكی از شما كسی را از رفتن به حج مانع شود كه او را در دنیا فتنه ای خواهد رسید، علاوه بر آن این عمل ناپسند در آخرت برای او ذخیره می گردد(15).

آری، كسانی كه از راه تبلیغات سوء، یا محدود كردن افراد، یا پیش گیری ستمگرانه از سفر حج جلوگیری كنند در صف مقدم متجاوزان به حقوق الهی و بندگان خدا هستند و در دنیا و آخرت از غضب وعذاب الهی ایمن نخواهند بود.

خرج سفر حج از مال پاك

پیشوای هفتم حضرت موسی بن جعفر  (علیه السلام) می فرمودند :

سه چیز را از اصل مال خود، یا خالص در اختیار خود می پردازیم :

1 ـ مهریه زنان. 2 ـ پول كفن. 3 ـ خرج سفر حج.